ಕಿರಣಗಳೊಡೆಯುತ್ತವೆ ಎರೆಡೆರಡಾಗಿ
ಸುರಿಯುತ್ತವೆ ಅತ್ತ ನಿನ್ನ ಮೇಲೆ,
ಇತ್ತ ನನ್ನ ಮೇಲೆ.
ಎರೆಡು ಹೆಜ್ಜೆ ನೀನಿಡುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ
ಗರಿಕೆಗಳ ಗಂಧ ಹರಡುತ್ತದೆ ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ
ಆವರಿಸುತ್ತದೆ ನನ್ನ, ನಿನ್ನ
ಕಾಲದಂತೆ ಅವಕಾಶವೂ ಕರಗುತ್ತದೆ,
ಉಳಿಯುವುದಿಲ್ಲ ನನ್ನ ನಿನ್ನ ನಡುವಿನ ಅಂತರ.

ಬಿಲ್ವಪತ್ರೆಯಿನ್ನೂ ಚಿಗುರುತ್ತಿರಬೇಕು ಅಲ್ಲವೇನೆ?
ಮಂಗಳಾರತಿ ಮುಗಿಸಿಕೊಂಡು ಹೊರಗೆ ಕಾಲಿಟ್ಟ
ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣಲ್ಲೇನು ನಂದಾದೀಪ?
ಎಷ್ಟು ದೂರದವರೆಗೆ ಹಿಂಬಾಲಿಸುತ್ತದೆ ನಿನ್ನ
ಆ ಕರ್ಪೂರದ ಕಂಪು?

ಸುಮ್ಮನೇ ಹಿಂತಿರುಗಿ ನೋಡಬೇಡ,
ನಾನೇನೂ ಹಿಂಬಾಲಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ.
ಬೆಟ್ಟದ ಮೇಲೆ ಮಲ್ಲಿಗೆಗಳರಳುತ್ತಿವೆ.
ಕಂಪಿನ ಕರೆಗೆ ಸೋತು ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.
ಪ್ರೇಮವೆಂದರೆ ದೈವಿಕ ಕಂಪು,
ಯಾವ ದಿಕ್ಕಿಗೆ ನಡೆದರೂ
ತಲುಪಿಸುತ್ತದೆ ನಿನ್ನ ಕಡೆಗೇ…!